การรักษาเนื้องอกใต้เยื่อเมือกของระบบทางเดินอาหารด้วยการส่องกล้อง: 3 ประเด็นสำคัญสรุปไว้ในบทความเดียว

เนื้องอกใต้เยื่อเมือก (SMT) ของระบบทางเดินอาหารเป็นรอยโรคที่เพิ่มขึ้นซึ่งเกิดจากเยื่อเมือกของกล้ามเนื้อ เนื้อเยื่อใต้ผิวหนัง หรือกล้ามเนื้อของโพรเพีย และอาจเป็นรอยโรคนอกกระเพาะด้วยด้วยการพัฒนาของเทคโนโลยีทางการแพทย์ ทางเลือกการรักษาโดยการผ่าตัดแบบดั้งเดิมได้ค่อยๆ เข้าสู่ยุคของการรักษาที่มีการบุกรุกน้อยที่สุด เช่น lการผ่าตัดผ่านกล้องและการผ่าตัดด้วยหุ่นยนต์อย่างไรก็ตามในทางปฏิบัติทางคลินิกพบว่า "การผ่าตัด" ไม่เหมาะกับผู้ป่วยทุกรายในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา คุณค่าของการรักษาโดยการส่องกล้องค่อยๆ ได้รับความสนใจฉันทามติของผู้เชี่ยวชาญชาวจีนเกี่ยวกับการวินิจฉัยและการรักษาด้วยการส่องกล้อง SMT เวอร์ชันล่าสุดได้รับการเผยแพร่แล้วบทความนี้จะเรียนรู้ความรู้ที่เกี่ยวข้องโดยย่อ

1.ลักษณะการแพร่ระบาดของ SMTการวิจารณ์

(1) อุบัติการณ์ของ SMT มีความไม่สม่ำเสมอในส่วนต่างๆ ของระบบทางเดินอาหาร และกระเพาะอาหารเป็นจุดที่พบได้บ่อยที่สุดสำหรับ SMT

อุบัติการณ์ของต่างๆระบบทางเดินอาหารส่วนต่างๆ ไม่เรียบ โดยระบบทางเดินอาหารส่วนบนพบบ่อยกว่าในจำนวนนี้ 2/3 เกิดขึ้นในกระเพาะอาหาร ตามมาด้วยหลอดอาหาร ลำไส้เล็กส่วนต้น และลำไส้ใหญ่

(2) จุลพยาธิวิทยาประเภทของ SMT นั้นซับซ้อน แต่ SMT ส่วนใหญ่เป็นรอยโรคที่ไม่ร้ายแรง และมีเพียงไม่กี่ชนิดเท่านั้นที่เป็นมะเร็ง

A.SMT รวมถึงหมายเลขรอยโรค n-neoplastic เช่น เนื้อเยื่อตับอ่อนนอกมดลูก และรอยโรคเนื้องอก

B. ในบรรดารอยโรคเนื้องอกs, leiomyomas ในทางเดินอาหาร, lipomas, Brucella adenomas, เนื้องอกเซลล์ granulosa, schwannomas และเนื้องอก glomus ส่วนใหญ่ไม่เป็นพิษเป็นภัย และน้อยกว่า 15% สามารถปรากฏเป็นเนื้อเยื่อ Learn evil

ค. สโตรมาในทางเดินอาหารl เนื้องอก (GIST) และเนื้องอกในระบบประสาทต่อมไร้ท่อ (NET) ใน SMT เป็นเนื้องอกที่มีศักยภาพในการเป็นมะเร็ง แต่ขึ้นอยู่กับขนาด ตำแหน่ง และชนิดของมัน

D. ตำแหน่งของ SMT เกี่ยวข้องกันถึงการจำแนกทางพยาธิวิทยา:Leiomyomas เป็นประเภททางพยาธิวิทยาทั่วไปของ SMT ในหลอดอาหาร ซึ่งคิดเป็น 60% ถึง 80% ของ SMT หลอดอาหาร และมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นที่ส่วนกลางและส่วนล่างของหลอดอาหารข ประเภททางพยาธิวิทยาของ SMT ในกระเพาะอาหารค่อนข้างซับซ้อน โดยมี GIST, leiomyoma และตับอ่อนนอกมดลูกพบบ่อยที่สุดในบรรดา SMT ในกระเพาะอาหาร GIST มักพบในอวัยวะและร่างกายของกระเพาะอาหาร มะเร็งเนื้องอกมักอยู่ในคาร์เดียและส่วนบนของร่างกาย และตับอ่อนนอกมดลูกและตับอ่อนนอกมดลูกพบบ่อยที่สุดLipomas พบได้บ่อยในกระเพาะอาหารค.Lipomas และซีสต์พบได้บ่อยในส่วนล่างและกระเปาะของลำไส้เล็กส่วนต้นง.ใน SMT ของระบบทางเดินอาหารส่วนล่างนั้น lipomas จะเด่นในลำไส้ใหญ่ในขณะที่ NETs จะเด่นในทวารหนัก

(3)ใช้ CT และ MRI เพื่อจัดระดับ รักษา และประเมินเนื้องอกสำหรับ SMT ที่สงสัยว่าอาจเป็นมะเร็งหรือมีเนื้องอกขนาดใหญ่ (ยาวเส้นผ่านศูนย์กลาง > 2 ซม.) แนะนำให้ใช้ CT และ MRI

วิธีการถ่ายภาพอื่นๆ เช่น CT และ MRI ก็มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการวินิจฉัย SMT เช่นกันพวกเขาสามารถแสดงตำแหน่งของการเกิดเนื้องอก รูปแบบการเจริญเติบโต ขนาดแผล รูปร่าง การมีอยู่หรือไม่มีก้อน ความหนาแน่น ความสม่ำเสมอ ระดับการเพิ่มประสิทธิภาพ และเส้นขอบ ฯลฯ ได้โดยตรง และสามารถค้นหาได้ว่าและระดับของความหนาหรือไม่การสิ้นสุดของผนังทางเดินอาหาร ที่สำคัญการตรวจด้วยภาพสามารถตรวจได้ว่ามีการบุกรุกของโครงสร้างเนื้อร้ายที่อยู่ติดกันหรือไม่ และมีการแพร่กระจายในเยื่อบุช่องท้อง ต่อมน้ำเหลือง และอวัยวะอื่นๆ โดยรอบหรือไม่เป็นวิธีการหลักในการให้คะแนนทางคลินิก การรักษา และการพยากรณ์โรคของเนื้องอก

(4) การเก็บตัวอย่างเนื้อเยื่อไม่ได้รับการทำซ้ำเหมาะสำหรับ SMT ที่ไม่เป็นอันตรายซึ่งสามารถวินิจฉัยได้โดยการส่องกล้องแบบปกติร่วมกับ EUS เช่น lipomas ซีสต์ และตับอ่อนนอกมดลูก

สำหรับรอยโรคที่สงสัยว่าเป็นมะเร็งหรือเมื่อการส่องกล้องแบบธรรมดาร่วมกับ EUS ไม่สามารถประเมินรอยโรคที่ไม่ร้ายแรงหรือเป็นมะเร็งได้ สามารถใช้การสำลัก/การตรวจชิ้นเนื้อด้วยเข็มละเอียดตามแนวทางของ EUS ได้ (อัลตราซาวนด์ส่องกล้องส่องกล้องตรวจละเอียด nการสำลัก/การตัดชิ้นเนื้อ, EUS-FNA/FNB), การตัดชิ้นเนื้อจากแผลที่เยื่อเมือก (การตัดชิ้นเนื้อโดยใช้เยื่อเมือกช่วย, MIAB) ฯลฯ ดำเนินการเก็บตัวอย่างชิ้นเนื้อเพื่อประเมินทางพยาธิวิทยาก่อนการผ่าตัดเมื่อพิจารณาถึงข้อจำกัดของ EUS-FNA และผลกระทบที่ตามมาต่อการผ่าตัดด้วยการส่องกล้อง สำหรับผู้ที่มีสิทธิ์ได้รับการผ่าตัดด้วยการส่องกล้อง บนพื้นฐานของการรับรองว่าเนื้องอกสามารถผ่าตัดออกได้อย่างสมบูรณ์ หน่วยที่มีเทคโนโลยีการรักษาด้วยการส่องกล้องเต็มที่สามารถรักษาได้โดยผู้มีประสบการณ์ ผู้ส่องกล้องจะทำการผ่าตัดส่องกล้องโดยตรงโดยไม่ต้องได้รับการวินิจฉัยทางพยาธิวิทยาก่อนการผ่าตัด

วิธีการใด ๆ ในการรับสิ่งส่งตรวจทางพยาธิวิทยาก่อนการผ่าตัดเป็นการรุกรานและจะทำให้เยื่อเมือกเสียหายหรือทำให้เกิดการยึดเกาะกับเนื้อเยื่อใต้เยื่อเมือก ส่งผลให้การผ่าตัดทำได้ยากขึ้นและอาจเพิ่มความเสี่ยงต่อการตกเลือดได้การปันส่วนและการแพร่กระจายของเนื้องอกดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องตัดชิ้นเนื้อก่อนการผ่าตัดจำเป็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ SMT ที่สามารถวินิจฉัยได้โดยการส่องกล้องแบบปกติร่วมกับ EUS เช่น เนื้องอกไขมัน ซีสต์ และตับอ่อนนอกมดลูก ไม่จำเป็นต้องเก็บตัวอย่างเนื้อเยื่อ

2.SMT การรักษาด้วยการส่องกล้องnt

(1)หลักการรักษา

รอยโรคที่ไม่มีการแพร่กระจายของต่อมน้ำเหลืองหรือมีความเสี่ยงต่ำมากต่อการแพร่กระจายของต่อมน้ำเหลือง สามารถผ่าตัดออกได้ทั้งหมดโดยใช้เทคนิคการส่องกล้อง และมีความเสี่ยงต่ำที่จะเกิดการตกค้างและเกิดซ้ำ เหมาะสำหรับการผ่าตัดด้วยการส่องกล้องหากจำเป็นต้องได้รับการรักษาการกำจัดเนื้องอกออกอย่างสมบูรณ์จะช่วยลดเนื้องอกที่ตกค้างและความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นอีกที่ควรปฏิบัติตามหลักการรักษาโดยปราศจากเนื้องอกในระหว่างการผ่าตัดด้วยการส่องกล้อง และควรมั่นใจในความสมบูรณ์ของแคปซูลเนื้องอกในระหว่างการผ่าตัด

(2) ข้อบ่งชี้

i. เนื้องอกที่อาจเป็นอันตรายโดยต้องสงสัยจากการตรวจก่อนการผ่าตัดหรือยืนยันโดยการตรวจชิ้นเนื้อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่สงสัยว่าเป็น GIST ที่มีการประเมินก่อนการผ่าตัดของความยาวของเนื้องอกที่ ≤2 ซม. และมีความเสี่ยงต่ำที่จะเกิดซ้ำและการแพร่กระจาย และมีความเป็นไปได้ที่จะผ่าตัดออกทั้งหมด สามารถผ่าตัดด้วยการส่องกล้องได้สำหรับเนื้องอกที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางยาว สำหรับสงสัยว่า GIST ที่มีความเสี่ยงต่ำ > 2 ซม. หากต่อมน้ำเหลืองหรือการแพร่กระจายในระยะไกลถูกแยกออกจากการประเมินก่อนการผ่าตัด บนหลักฐานเพื่อให้แน่ใจว่าเนื้องอกสามารถผ่าตัดออกได้อย่างสมบูรณ์ การผ่าตัดด้วยการส่องกล้องอาจดำเนินการโดยนักส่องกล้องผู้มีประสบการณ์ใน หน่วยที่มีเทคโนโลยีการรักษาส่องกล้องสำหรับผู้ใหญ่การผ่าตัด

ครั้งที่สองอาการ (เช่น เลือดออก การอุดตัน) SMT

iii. ผู้ป่วยที่สงสัยว่าเนื้องอกไม่เป็นพิษเป็นภัยจากการตรวจก่อนการผ่าตัดหรือยืนยันด้วยพยาธิวิทยา แต่ไม่สามารถติดตามได้อย่างสม่ำเสมอ หรือเนื้องอกขยายใหญ่ขึ้นภายในระยะเวลาอันสั้นในช่วงติดตามผลและมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าe สำหรับการรักษาโดยการส่องกล้อง

(3) ข้อห้าม

ฉัน.ระบุรอยโรคที่มีฉันลิ้มรสไปถึงต่อมน้ำเหลืองหรือบริเวณที่ห่างไกล

ครั้งที่สองสำหรับบางคนที่มีน้ำเหลืองใสnodeหรือการแพร่กระจายระยะไกลจำเป็นต้องมีการตรวจชิ้นเนื้อจำนวนมากเพื่อให้ได้พยาธิสภาพซึ่งถือได้ว่าเป็นข้อห้ามที่สัมพันธ์กัน

สาม.หลังจากทำอย่างละเอียดก่อนการผ่าตัดการประเมินพบว่าสภาพทั่วไปไม่ดีและไม่สามารถผ่าตัดส่องกล้องได้

รอยโรคที่ไม่ร้ายแรง เช่น เนื้องอกไขมันและตับอ่อนนอกมดลูก โดยทั่วไปจะไม่ทำให้เกิดอาการต่างๆ เช่น ความเจ็บปวด เลือดออก และการอุดตันเมื่อสMT แสดงออกโดยการกัดเซาะ แผลในกระเพาะอาหาร หรือเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาสั้นๆ ความเป็นไปได้ที่จะเป็นรอยโรคมะเร็งจะเพิ่มขึ้น

(4) การเลือกวิธีการชำแหละd

การผ่าตัดบ่วงส่องกล้อง: สำหรับSMT ที่ค่อนข้างผิวเผินยื่นเข้าไปในโพรงตามที่กำหนดโดยการตรวจ EUS และ CT ก่อนการผ่าตัด และสามารถผ่าตัดออกได้หมดในคราวเดียวโดยใช้บ่วง สามารถใช้การผ่าตัดบ่วงส่องกล้องได้

การศึกษาในประเทศและต่างประเทศยืนยันว่าปลอดภัยและมีประสิทธิภาพใน SMT ผิวเผิน <2 ซม. โดยมีความเสี่ยงเลือดออก 4% ถึง 13% และมีการเจาะทะลุความเสี่ยง 2% ถึง 70%

Endoscopic submucosal excavation, ESE : สำหรับ SMTs ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางยาว ≥2 cm หรือหากการตรวจด้วยภาพก่อนการผ่าตัด เช่น EUS และ CT ยืนยันที่เนื้องอกยื่นออกมาเข้าไปในโพรง ESE มีความเป็นไปได้สำหรับการผ่าตัดปลอกส่องกล้องของ SMT ที่สำคัญ

ESE ปฏิบัติตามนิสัยทางเทคนิคของการส่องกล้องใต้เยื่อเมือก (ESD) และการผ่าตัดเยื่อเมือกจากการส่องกล้อง และใช้แผลแบบ "พลิกด้านบน" แบบวงกลมรอบๆ เนื้องอกเป็นประจำเพื่อเอาเยื่อเมือกที่ปกคลุม SMT ออกและเผยให้เห็นเนื้องอกทั้งหมดเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ในการรักษาความสมบูรณ์ของเนื้องอก ปรับปรุงความรุนแรงของการผ่าตัด และลดภาวะแทรกซ้อนระหว่างการผ่าตัดสำหรับเนื้องอกที่มีขนาด ≤1.5 ซม. สามารถบรรลุอัตราการชำแหละที่สมบูรณ์ 100%

การส่องกล้องส่องกล้อง Submucosal Tunnelingไอออน, STER : สำหรับ SMT ที่มาจากกล้ามเนื้อโพรเพียในหลอดอาหาร ต่อมลูกหมาก ความโค้งน้อยกว่าของกระเพาะอาหาร ส่วนหน้าของกระเพาะอาหาร และไส้ตรง ซึ่งง่ายต่อการสร้างอุโมงค์ และเส้นผ่านศูนย์กลางตามขวางคือ ≤ 3.5 ซม. แนะนำให้ใช้ STER วิธีการรักษา

STER เป็นเทคโนโลยีใหม่ที่พัฒนาขึ้นโดยอาศัยการผ่าตัดหูรูดหลอดอาหารในช่องปาก (POEM) และเป็นส่วนเสริมของเทคโนโลยี ESDโนวิทยาอัตราการผ่าตัดแบบกลุ่มของ STER สำหรับการรักษา SMT สูงถึง 84.9% ถึง 97.59%

การส่องกล้องตรวจความหนาเต็มแบบส่องกล้องไอออน, EFTR : สามารถใช้สำหรับ SMT ในกรณีที่สร้างอุโมงค์ได้ยาก หรือเมื่อเส้นผ่านศูนย์กลางตามขวางสูงสุดของเนื้องอกคือ ≥3.5 ซม. และไม่เหมาะสำหรับ STERหากเนื้องอกยื่นออกมาใต้เยื่อหุ้มสีม่วงหรือเติบโตนอกโพรง และพบว่าเนื้องอกเกาะแน่นกับชั้นซีโรซาในระหว่างการผ่าตัดและไม่สามารถแยกออกได้ ก็สามารถนำมาใช้ได้EFTR ทำการรักษาด้วยการส่องกล้อง

การเย็บเจาะที่ถูกต้องเว็บไซต์หลังจาก EFTR เป็นกุญแจสู่ความสำเร็จของ EFTRเพื่อประเมินความเสี่ยงของการเกิดซ้ำของเนื้องอกได้อย่างแม่นยำและลดความเสี่ยงของการแพร่กระจายของเนื้องอก ไม่แนะนำให้ตัดและนำตัวอย่างเนื้องอกที่ผ่าตัดออกในระหว่าง EFTRหากจำเป็นต้องเอาเนื้องอกออกเป็นชิ้น ๆ จะต้องซ่อมแซมส่วนที่เจาะก่อนเพื่อลดความเสี่ยงที่เนื้องอกจะเกิดและแพร่กระจายวิธีการเย็บบางวิธี ได้แก่ การเย็บด้วยคลิปโลหะ การเย็บด้วยคลิปดูด เทคนิคการเย็บแบบ omental patch วิธี "การเย็บกระเป๋าเงิน" โดยใช้เชือกไนลอนรวมกับคลิปโลหะ ระบบคราดคลิปโลหะแบบปิด (เหนือคลิปขอบเขต OTSC) การเย็บแบบ OverStitch และอื่นๆ เทคโนโลยีใหม่ๆ เพื่อซ่อมแซมอาการบาดเจ็บในทางเดินอาหารและการจัดการกับเลือดออก เป็นต้น

(5) ภาวะแทรกซ้อนหลังการผ่าตัด

เลือดออกระหว่างผ่าตัด: เลือดออกที่ทำให้ฮีโมโกลบินของผู้ป่วยลดลงมากกว่า 20 กรัม/ลิตร
เพื่อป้องกันไม่ให้เลือดออกมากระหว่างการผ่าตัดควรทำการฉีดเข้าใต้เยื่อเมือกอย่างเพียงพอระหว่างการผ่าตัดเพื่อให้หลอดเลือดใหญ่ขึ้นและช่วยให้การแข็งตัวของเลือดด้วยไฟฟ้าช่วยหยุดเลือดได้เลือดออกระหว่างการผ่าตัดสามารถรักษาได้ด้วยมีดกรีดต่างๆ คีมห้ามเลือด หรือคลิปโลหะ และการห้ามเลือดเชิงป้องกันของหลอดเลือดที่สัมผัสออก ซึ่งพบในระหว่างกระบวนการผ่า

เลือดออกหลังผ่าตัด: เลือดออกหลังผ่าตัดจะปรากฏเป็นเลือดอาเจียน melena หรือเลือดในอุจจาระในกรณีที่รุนแรงอาจเกิดภาวะช็อกจากเลือดออกได้ส่วนใหญ่เกิดขึ้นภายใน 1 สัปดาห์หลังการผ่าตัด แต่ก็สามารถเกิดขึ้นได้ภายใน 2 ถึง 4 สัปดาห์หลังการผ่าตัดเช่นกัน

การตกเลือดหลังผ่าตัดมักเกี่ยวข้องกับปัจจัยต่างๆ เช่น การควบคุมความดันโลหิตหลังผ่าตัดไม่ดี และการกัดกร่อนของหลอดเลือดที่เหลือจากกรดในกระเพาะอาหารนอกจากนี้ เลือดออกหลังผ่าตัดยังสัมพันธ์กับตำแหน่งของโรคด้วย และพบได้บ่อยในกระเพาะอาหารและทวารหนักต่ำ

การเจาะทะลุล่าช้า: มักแสดงอาการแน่นท้อง ปวดท้องแย่ลง สัญญาณของเยื่อบุช่องท้องอักเสบ มีไข้ และการตรวจด้วยภาพแสดงให้เห็นการสะสมของก๊าซหรือการสะสมของก๊าซเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน

โดยส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับปัจจัยต่างๆ เช่น การเย็บแผลที่ไม่ดี การแข็งตัวของเลือดด้วยไฟฟ้ามากเกินไป การตื่นเช้าเกินกว่าจะเคลื่อนไหวได้ การรับประทานอาหารเอิร์ลมากเกินไป การควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดไม่ดี และการพังทลายของบาดแผลเนื่องจากกรดในกระเพาะอาหารก.หากแผลมีขนาดใหญ่หรือลึกหรือมีแผลแตกการเปลี่ยนแปลงที่แน่นอน ควรขยายเวลาพักนอนและเวลาอดอาหารอย่างเหมาะสม และควรทำการบีบอัดระบบทางเดินอาหารหลังการผ่าตัด (ผู้ป่วยหลังการผ่าตัดระบบทางเดินอาหารส่วนล่างควรมีการระบายน้ำทางทวารหนัก)ข.ผู้ป่วยโรคเบาหวานควรควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดอย่างเคร่งครัดผู้ที่มีรูพรุนขนาดเล็กและมีการติดเชื้อบริเวณทรวงอกและช่องท้องเล็กน้อย ควรได้รับการรักษา เช่น การอดอาหาร การป้องกันการติดเชื้อ และการปราบปรามกรดค.สำหรับผู้ที่มีน้ำมูกไหล สามารถระบายน้ำในช่องอกแบบปิดและเจาะช่องท้องได้ ควรวางท่อเพื่อให้การระบายน้ำราบรื่นง.หากการติดเชื้อไม่สามารถรักษาได้เฉพาะที่หลังการรักษาแบบอนุรักษ์นิยมหรือรวมกับการติดเชื้อในช่องท้องทรวงอกอย่างรุนแรง ควรทำการผ่าตัดส่องกล้องโดยเร็วที่สุด และควรทำการซ่อมแซมการเจาะทะลุและการระบายน้ำในช่องท้อง

ภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องกับแก๊ส: รวมถึงชั้นใต้ผิวหนังโรคถุงลมโป่งพอง, โรคปอดบวม, โรคปอดบวมและโรคปอดบวม

ถุงลมโป่งพองใต้ผิวหนังระหว่างการผ่าตัด (แสดงเป็นถุงลมโป่งพองที่ใบหน้า คอ ผนังหน้าอก และถุงอัณฑะ) และถุงลมโป่งพองในช่องท้อง (sการเปิดของฝาปิดกล่องเสียงสามารถพบได้ในระหว่างการส่องกล้องทางเดินอาหาร) มักไม่จำเป็นต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษ และโดยทั่วไปถุงลมโป่งพองจะหายไปเอง

ภาวะปอดบวมรุนแรงเกิดขึ้นdการผ่าตัด (ความดันทางเดินหายใจเกิน 20 มิลลิเมตรปรอท ในระหว่างการผ่าตัด)

(1mmHg=0.133kPa), SpO2<90% ยืนยันด้วยการเอ็กซ์เรย์หน้าอกข้างเตียงฉุกเฉิน] การผ่าตัดมักจะดำเนินต่อไปได้หลังจากการปิดหน้าอกการเริ่มต้น

สำหรับคนไข้ที่ปอดบวมอย่างเห็นได้ชัดในระหว่างการผ่าตัด ให้ใช้เข็มเจาะปอดเพื่อเจาะจุดแมคฟาร์แลนด์ในช่องท้องส่วนล่างขวาเพื่อปล่อยลมออก และทิ้งเข็มเจาะไว้กับที่จนกระทั่งสิ้นสุดการผ่าตัด จากนั้นจึงถอดออกหลังจากตรวจดูว่าไม่มีก๊าซออกมาอย่างชัดเจน

ช่องทวารหนักในทางเดินอาหาร: น้ำย่อยที่เกิดจากการผ่าตัดส่องกล้องจะไหลเข้าสู่ช่องอกหรือช่องท้องผ่านการรั่วไหล
Fistulas mediastinal ของหลอดอาหารและ esophagothoracic fistulas เป็นเรื่องปกติเมื่อรูทวารเกิดขึ้น ให้ทำการระบายทรวงอกแบบปิดเพื่อบำรุงรักษาระบายน้ำได้เรียบและมีคุณค่าทางโภชนาการเพียงพอหากจำเป็น สามารถใช้คลิปโลหะและอุปกรณ์ปิดต่างๆ หรือนำฝาปิดทั้งหมดไปรีไซเคิลได้การใส่ขดลวดและวิธีการอื่น ๆ ที่ใช้ในการปิดกั้นทวารกรณีที่รุนแรงต้องได้รับการผ่าตัดโดยทันที

3.การจัดการหลังผ่าตัด (ฉollow-up)

(1) รอยโรคที่ไม่ร้ายแรง:พยาธิวิทยาแสดงให้เห็นว่ารอยโรคที่ไม่ร้ายแรง เช่น lipoma และ leiomyoma ไม่จำเป็นต้องติดตามผลเป็นประจำ

(2) SMT โดยไม่มีความร้ายกาจศักยภาพของมด:ตัวอย่างเช่น ตาข่ายทางทวารหนักยาว 2 ซม. และ GIST ที่มีความเสี่ยงปานกลางและสูง ควรทำการแสดงละครโดยสมบูรณ์ และควรพิจารณาการรักษาเพิ่มเติม (การผ่าตัด เคมีบำบัด การบำบัดแบบกำหนดเป้าหมาย) อย่างยิ่งรักษา).การกำหนดแผนควรอยู่บนพื้นฐานของการปรึกษาหารือจากสหสาขาวิชาชีพและเป็นรายบุคคล

(3) SMT ที่มีศักยภาพในการเป็นมะเร็งต่ำ:ตัวอย่างเช่น GIST ที่มีความเสี่ยงต่ำจำเป็นต้องได้รับการประเมินโดย EUS หรือการถ่ายภาพทุกๆ 6 ถึง 12 เดือนหลังการรักษา จากนั้นจึงทำการรักษาตามคำแนะนำทางคลินิก

(4) SMT ที่มีศักยภาพในการก่อมะเร็งปานกลางและสูง:หากพยาธิวิทยาหลังการผ่าตัดยืนยันประเภท 3 NET ของกระเพาะอาหาร, NET ของลำไส้ใหญ่และทวารหนักที่มีความยาว > 2 ซม. และ GIST ปานกลางและมีความเสี่ยงสูง ควรทำการแสดงระยะทั้งหมดและควรพิจารณาการรักษาเพิ่มเติม (การผ่าตัด เคมีบำบัด การบำบัดแบบกำหนดเป้าหมาย) อย่างยิ่งรักษา).การจัดทำแผนควรยึดตาม[เกี่ยวกับเรา 0118.docx]การให้คำปรึกษาแบบสหสาขาวิชาชีพและเป็นรายบุคคล