การรักษาเนื้องอกใต้เยื่อเมือกของระบบทางเดินอาหารโดยการส่องกล้อง: สรุป 3 ประเด็นสำคัญในบทความเดียว

เนื้องอกใต้เยื่อเมือก (SMT) ของระบบทางเดินอาหาร คือ รอยโรคที่นูนขึ้นจากชั้นกล้ามเนื้อ (muscularis mucosa) ใต้เยื่อเมือก (submucosa) หรือกล้ามเนื้อ (muscularis propria) และอาจเป็นรอยโรคที่อยู่นอกช่องท้อง (extraluminal lesions) ด้วยการพัฒนาของเทคโนโลยีทางการแพทย์ ทางเลือกการรักษาด้วยการผ่าตัดแบบดั้งเดิมจึงค่อยๆ เข้าสู่ยุคของการรักษาแบบแผลเล็ก เช่นการผ่าตัดผ่านกล้องและการผ่าตัดด้วยหุ่นยนต์ อย่างไรก็ตาม ในทางคลินิกพบว่า "การผ่าตัด" ไม่ได้เหมาะสมกับผู้ป่วยทุกคน ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา คุณค่าของการรักษาด้วยการส่องกล้องได้รับความสนใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ความเห็นพ้องของผู้เชี่ยวชาญชาวจีนเกี่ยวกับการวินิจฉัยและการรักษา SMT โดยการส่องกล้องฉบับล่าสุดได้รับการเผยแพร่แล้ว บทความนี้จะอธิบายความรู้ที่เกี่ยวข้องโดยย่อ

1.ลักษณะการระบาดของโรค SMTการเมือง

(1) อุบัติการณ์ของ SMT ไม่สม่ำเสมอในส่วนต่างๆ ของระบบทางเดินอาหาร และกระเพาะอาหารเป็นบริเวณที่พบ SMT บ่อยที่สุด

อุบัติการณ์ของความแปรปรวนต่างๆส่วนต่างๆ ของระบบทางเดินอาหารมีความไม่สม่ำเสมอ โดยพบได้บ่อยกว่าระบบทางเดินอาหารส่วนบน ในจำนวนนี้ 2 ใน 3 อยู่ในกระเพาะอาหาร รองลงมาคือหลอดอาหาร ลำไส้เล็กส่วนต้น และลำไส้ใหญ่

(2) การตรวจทางพยาธิวิทยาSMT มีหลายประเภท แต่ SMT ส่วนใหญ่เป็นเนื้องอกชนิดไม่ร้ายแรง และมีเพียงไม่กี่ชนิดเท่านั้นที่เป็นมะเร็ง

A.SMT ไม่รวมถึงเนื้องอกชนิด n เช่น เนื้อเยื่อตับอ่อนผิดปกติและเนื้องอก

B. ในกลุ่มเนื้องอกs, leiomyomas ของระบบทางเดินอาหาร, lipomas, adenomas Brucella, เนื้องอกเซลล์ granulosa, schwannomas และเนื้องอก glomus ส่วนใหญ่เป็นเนื้องอกชนิดไม่ร้ายแรง และน้อยกว่า 15% เท่านั้นที่สามารถปรากฏเป็นเนื้อเยื่อ เรียนรู้ความชั่วร้าย

C.เนื้อเยื่อเกี่ยวพันในทางเดินอาหารเนื้องอก GIST และเนื้องอกต่อมไร้ท่อระบบประสาท (NET) ใน SMT เป็นเนื้องอกที่มีศักยภาพเป็นมะเร็งได้ แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับขนาด ตำแหน่ง และประเภทของเนื้องอก

D.ตำแหน่งของ SMT มีความสัมพันธ์กันสำหรับการจำแนกทางพยาธิวิทยา: ก. เนื้องอกกล้ามเนื้อเรียบ (Leiomyoma) เป็นเนื้องอกกล้ามเนื้อเรียบชนิดที่พบได้บ่อยในหลอดอาหาร คิดเป็นร้อยละ 60 ถึง 80 ของเนื้องอกกล้ามเนื้อเรียบในหลอดอาหาร และมักพบในส่วนกลางและส่วนล่างของหลอดอาหาร ข. เนื้องอกกล้ามเนื้อเรียบชนิดที่พบได้บ่อยในกระเพาะอาหารมีความซับซ้อน โดยมี GIST, leiomyoเนื้องอกในกระเพาะอาหาร (ma) และตับอ่อนนอกมดลูกเป็นเนื้องอกที่พบบ่อยที่สุด ในบรรดาเนื้องอกในกระเพาะอาหารชนิด GIST พบได้บ่อยที่สุดในฟันดัสและลำตัวของกระเพาะอาหาร เนื้องอกกล้ามเนื้อเรียบ (leiomyoma) มักพบในคาร์เดียและส่วนบนของร่างกาย และตับอ่อนนอกมดลูกและตับอ่อนนอกมดลูกเป็นเนื้องอกที่พบบ่อยที่สุด เนื้องอกไขมัน (lipoma) พบได้บ่อยกว่าในแอนทรัมของกระเพาะอาหาร; ค. เนื้องอกไขมันและซีสต์พบได้บ่อยกว่าในส่วนที่ลาดลงและโป่งของลำไส้เล็กส่วนต้น; ง. ในเนื้องอกในกระเพาะอาหารชนิด GIST พบเนื้องอกไขมันในลำไส้ใหญ่เป็นส่วนใหญ่ ขณะที่เนื้องอกกล้ามเนื้อเรียบ (NET) พบมากในไส้ตรง

(3) ใช้ CT และ MRI เพื่อประเมิน รักษา และประเมินเนื้องอก สำหรับ SMT ที่สงสัยว่าอาจเป็นมะเร็งหรือมีเนื้องอกขนาดใหญ่ (ยาว)เส้นผ่านศูนย์กลาง > 2 ซม. แนะนำให้ทำ CT และ MRI

วิธีการถ่ายภาพอื่นๆ เช่น CT และ MRI ก็มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการวินิจฉัย SMT เช่นกัน ซึ่งสามารถแสดงตำแหน่งการเกิดเนื้องอก รูปแบบการเจริญเติบโต ขนาด รูปร่างของรอยโรค การมีหรือไม่มีกลีบ ความหนาแน่น ความสม่ำเสมอ ระดับการเพิ่มขึ้น และเส้นขอบ ฯลฯ ได้โดยตรง และสามารถระบุได้ว่ามีความหนาและระดับของรอยโรคหรือไม่การเจาะผนังทางเดินอาหาร ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น การตรวจด้วยภาพเหล่านี้สามารถตรวจพบการบุกรุกของเนื้อเยื่อข้างเคียงของรอยโรค และมีการแพร่กระจายไปยังเยื่อบุช่องท้อง ต่อมน้ำเหลือง และอวัยวะอื่นๆ โดยรอบหรือไม่ การตรวจเหล่านี้เป็นวิธีการหลักในการประเมินทางคลินิก การรักษา และการประเมินการพยากรณ์โรคของเนื้องอก

(4) การสุ่มตัวอย่างเนื้อเยื่อไม่แนะนำแนะนำสำหรับ SMT ที่ไม่ร้ายแรงซึ่งสามารถวินิจฉัยได้ด้วยการส่องกล้องแบบธรรมดาร่วมกับ EUS เช่น เนื้องอกไขมัน ซีสต์ และตับอ่อนผิดปกติ

สำหรับรอยโรคที่สงสัยว่าเป็นมะเร็งหรือเมื่อการส่องกล้องแบบธรรมดาร่วมกับ EUS ไม่สามารถประเมินรอยโรคที่ไม่ร้ายแรงหรือมะเร็งได้ สามารถใช้การดูด/ตรวจชิ้นเนื้อด้วยเข็มขนาดเล็กที่นำทางด้วย EUS ได้ (การอัลตราซาวนด์ผ่านกล้องแบบนำทางด้วยเข็มขนาดเล็ก)การเจาะดูด/ตัดชิ้นเนื้อ (EUS-FNA/FNB) การตัดชิ้นเนื้อเยื่อบุผิว (Mukosa-fissed biopsy, MIAB) เป็นต้น ควรทำการเก็บตัวอย่างชิ้นเนื้อเพื่อประเมินผลทางพยาธิวิทยาก่อนการผ่าตัด เนื่องจากข้อจำกัดของ EUS-FNA และผลกระทบต่อการผ่าตัดผ่านกล้อง สำหรับผู้ที่มีสิทธิ์เข้ารับการผ่าตัดผ่านกล้อง เพื่อให้แน่ใจว่าสามารถตัดเนื้องอกออกได้อย่างสมบูรณ์ หน่วยที่ใช้เทคโนโลยีการรักษาด้วยการส่องกล้องขั้นสูงสามารถรักษาโดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญได้ แพทย์ผู้ชำนาญการส่องกล้องจะทำการผ่าตัดผ่านกล้องโดยตรงโดยไม่ต้องได้รับการวินิจฉัยทางพยาธิวิทยาก่อนการผ่าตัด

วิธีการใดๆ ในการเก็บตัวอย่างทางพยาธิวิทยาก่อนการผ่าตัดถือเป็นการรุกรานและจะทำลายเยื่อบุหรือทำให้เกิดการยึดเกาะกับเนื้อเยื่อใต้เยื่อบุ ส่งผลให้การผ่าตัดยากขึ้นและอาจเพิ่มความเสี่ยงของการมีเลือดออกและการแพร่กระจายของเนื้องอก ดังนั้น การตรวจชิ้นเนื้อก่อนผ่าตัดจึงไม่จำเป็นเสมอไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณี SMT ที่สามารถวินิจฉัยได้ด้วยการส่องกล้องแบบธรรมดาร่วมกับ EUS เช่น เนื้องอกไขมัน ซีสต์ และตับอ่อนนอกมดลูก ไม่จำเป็นต้องเก็บตัวอย่างเนื้อเยื่อ

2.การรักษาด้วยการส่องกล้อง SMTnt

(1)หลักการรักษา

รอยโรคที่ไม่มีการแพร่กระจายไปยังต่อมน้ำเหลืองหรือมีความเสี่ยงต่ำมากที่จะแพร่กระจายไปยังต่อมน้ำเหลือง สามารถตัดออกได้ทั้งหมดโดยใช้เทคนิคการส่องกล้อง และมีความเสี่ยงต่ำที่จะเกิดเนื้องอกตกค้างและกลับมาเป็นซ้ำ การผ่าตัดผ่านกล้องจึงเหมาะสมหากจำเป็นต้องได้รับการรักษา การกำจัดเนื้องอกออกให้หมดจะช่วยลดเนื้องอกตกค้างและความเสี่ยงที่จะเกิดเนื้องอกซ้ำควรปฏิบัติตามหลักการรักษาปราศจากเนื้องอกระหว่างการผ่าตัดผ่านกล้อง และควรตรวจสอบความสมบูรณ์ของแคปซูลเนื้องอกระหว่างการผ่าตัด

(2)ข้อบ่งชี้

i. เนื้องอกที่มีแนวโน้มเป็นมะเร็งซึ่งสงสัยจากการตรวจก่อนผ่าตัดหรือยืนยันโดยการตรวจชิ้นเนื้อ โดยเฉพาะเนื้องอกที่สงสัยว่าเป็นมะเร็งทางเดินอาหารST ที่มีการประเมินก่อนผ่าตัดพบว่าเนื้องอกมีความยาว ≤2 ซม. และมีความเสี่ยงต่ำในการกลับมาเป็นซ้ำและแพร่กระจาย และมีความเป็นไปได้ในการตัดออกทั้งหมด สามารถตัดออกได้โดยการส่องกล้อง สำหรับเนื้องอกที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางยาว สำหรับ GIST ที่มีความเสี่ยงต่ำที่ >2 ซม. หากต่อมน้ำเหลืองหรือการแพร่กระจายที่ห่างไกลไม่ได้รับการประเมินก่อนผ่าตัด โดยต้องแน่ใจว่าสามารถตัดเนื้องอกออกได้อย่างสมบูรณ์ การผ่าตัดผ่านกล้องอาจทำได้โดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านการผ่าตัดผ่านกล้องในหน่วยที่มีเทคโนโลยีการรักษาด้วยการส่องกล้องที่สมบูรณ์ การตัดออก

ii. SMT ที่มีอาการ (เช่น มีเลือดออก อุดตัน)

iii. ผู้ป่วยที่มีเนื้องอกที่สงสัยว่าเป็นเนื้องอกชนิดไม่ร้ายแรงจากการตรวจก่อนผ่าตัดหรือได้รับการยืนยันโดยพยาธิวิทยา แต่ไม่สามารถติดตามการรักษาได้อย่างสม่ำเสมอ หรือเนื้องอกขยายตัวภายในระยะเวลาสั้นๆ ในช่วงการติดตามการรักษา และผู้ที่มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าe สำหรับการรักษาด้วยการส่องกล้อง

(3)ข้อห้ามใช้

i. ระบุรอยโรคที่มีฉันตรวจพบรสที่ต่อมน้ำเหลืองหรือบริเวณที่อยู่ห่างไกล

ii. สำหรับ SMT บางชนิดที่มีน้ำเหลืองใสnodeหรือการแพร่กระจายไปยังที่ห่างไกล จำเป็นต้องทำการตรวจชิ้นเนื้อจำนวนมากเพื่อตรวจพยาธิวิทยา ซึ่งถือเป็นข้อห้ามใช้ที่เกี่ยวข้องได้

iii. หลังจากการตรวจก่อนผ่าตัดอย่างละเอียดจากการประเมินพบว่าอาการโดยทั่วไปไม่ดี ไม่สามารถผ่าตัดด้วยกล้องได้

เนื้องอกชนิดไม่ร้ายแรง เช่น เนื้องอกไขมันและตับอ่อนนอกมดลูก โดยทั่วไปจะไม่ก่อให้เกิดอาการ เช่น ปวด เลือดออก และการอุดตัน เมื่อ SMT จะแสดงอาการออกมาเป็นการกัดกร่อน แผล หรือเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาสั้นๆ ซึ่งอาจกลายเป็นรอยโรคร้ายได้

(4) การเลือกวิธีการตัดออกd

การผ่าตัดตัดเอ็นโดสโคป: สำหรับSMT ที่ค่อนข้างผิวเผิน ยื่นเข้าไปในโพรงตามที่กำหนดโดยการตรวจ EUS และ CT ก่อนผ่าตัด และสามารถตัดออกได้หมดในคราวเดียวโดยใช้เชือกรัด โดยสามารถใช้การตัดเชือกรัดโดยการส่องกล้องได้

การศึกษาทั้งในและต่างประเทศยืนยันว่าปลอดภัยและมีประสิทธิภาพใน SMT ผิวเผิน <2 ซม. โดยมีความเสี่ยงเลือดออก 4% ถึง 13% และเกิดการทะลุความเสี่ยงอยู่ที่ 2% ถึง 70%

การส่องกล้องเพื่อเจาะเนื้อเยื่อใต้เยื่อเมือก, ESE: สำหรับ SMT ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางยาว ≥2 ซม. หรือหากการตรวจภาพก่อนผ่าตัด เช่น EUS และ CT ยืนยันเมื่อเนื้องอกยื่นเข้าไปในโพรง ESE สามารถทำการผ่าตัดแบบส่องกล้องเพื่อตัด SMT ที่สำคัญได้

ESE ปฏิบัติตามนิสัยทางเทคนิคของการผ่าตัดตัดเนื้อเยื่อใต้เยื่อเมือก (ESD) ด้วยกล้องเอนโดสโคป และการผ่าตัดตัดเนื้อเยื่อเมือกด้วยกล้องเอนโดสโคป และใช้การผ่าตัดแบบ “พลิกด้านบน” รอบๆ เนื้องอกเป็นประจำ เพื่อนำเนื้อเยื่อเมือกที่ปกคลุม SMT ออกและเปิดเนื้องอกออกให้หมด เพื่อรักษาความสมบูรณ์ของเนื้องอก ปรับปรุงความรุนแรงของการผ่าตัด และลดภาวะแทรกซ้อนระหว่างการผ่าตัด สำหรับเนื้องอกขนาด ≤1.5 ซม. สามารถตัดออกได้หมด 100%

การผ่าตัดส่องกล้องแบบอุโมงค์ใต้เยื่อเมือกไอออน STER: สำหรับ SMT ที่มีต้นกำเนิดจากกล้ามเนื้อ propria ในหลอดอาหาร ไฮลัม ส่วนโค้งน้อยของตัวกระเพาะอาหาร แอนทรัมและไส้ตรงของกระเพาะอาหาร ซึ่งสร้างอุโมงค์ได้ง่าย และมีเส้นผ่านศูนย์กลางตามขวาง ≤ 3.5 ซม. STER อาจเป็นวิธีการรักษาที่ต้องการ

STER เป็นเทคโนโลยีใหม่ที่พัฒนาขึ้นจากการผ่าตัดเปิดหูรูดหลอดอาหารด้วยกล้องส่องช่องปาก (POEM) และเป็นส่วนขยายของเทคโนโลยี ESDโนโลยี อัตราการตัดออกแบบ en bloc ของ STER สำหรับการรักษา SMT สูงถึง 84.9% ถึง 97.59%

การผ่าตัดแบบส่องกล้องแบบเต็มความหนาไอออน, EFTR: สามารถใช้กับ SMT ในกรณีที่สร้างอุโมงค์ได้ยาก หรือในกรณีที่ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางตามขวางสูงสุดของเนื้องอกมากกว่า 3.5 ซม. และไม่เหมาะสำหรับ STER หากเนื้องอกยื่นออกมาใต้เยื่อหุ้มเซลล์สีม่วง หรือเติบโตนอกโพรง และพบว่าเนื้องอกเกาะติดแน่นกับชั้นเซโรซาระหว่างการผ่าตัดและไม่สามารถแยกออกได้ ก็สามารถใช้ได้ EFTR เป็นวิธีการรักษาด้วยการส่องกล้อง

การเย็บแผลเจาะที่ถูกต้องตำแหน่งหลังการผ่าตัด EFTR เป็นกุญแจสำคัญสู่ความสำเร็จของการผ่าตัด EFTR เพื่อประเมินความเสี่ยงของการกลับมาเป็นซ้ำของเนื้องอกและลดความเสี่ยงของการแพร่กระจายของเนื้องอกอย่างแม่นยำ ไม่แนะนำให้ตัดและนำชิ้นเนื้อเนื้องอกที่ตัดออกแล้วออกระหว่างการผ่าตัด EFTR หากจำเป็นต้องตัดเนื้องอกออกเป็นชิ้นๆ จำเป็นต้องซ่อมแซมรอยปรุก่อนเพื่อลดความเสี่ยงของการแพร่กระจายและการเติบโตของเนื้องอก วิธีการเย็บแผลบางวิธีประกอบด้วย การเย็บด้วยคลิปโลหะ การเย็บด้วยคลิปดูด เทคนิคการเย็บแบบปะเยื่อตา การเย็บแบบ "กระเป๋า" โดยใช้เชือกไนลอนร่วมกับคลิปโลหะ ระบบปิดคลิปโลหะแบบคราด (คลิปครอบกล้อง, OTSC) การเย็บแบบเย็บทับ และเทคโนโลยีใหม่ๆ อื่นๆ เพื่อซ่อมแซมการบาดเจ็บในทางเดินอาหารและการรักษาอาการเลือดออก เป็นต้น

(5)ภาวะแทรกซ้อนหลังการผ่าตัด

เลือดออกระหว่างผ่าตัด: เลือดออกที่ทำให้ฮีโมโกลบินของผู้ป่วยลดลงมากกว่า 20 กรัม/ลิตร
เพื่อป้องกันการตกเลือดจำนวนมากระหว่างการผ่าตัดควรฉีดใต้เยื่อเมือกให้เพียงพอระหว่างการผ่าตัดเพื่อให้หลอดเลือดขนาดใหญ่ขึ้นและช่วยให้เกิดการแข็งตัวของเลือดด้วยไฟฟ้าเพื่อหยุดเลือด ภาวะเลือดออกระหว่างผ่าตัดสามารถรักษาได้ด้วยมีดผ่าตัด คีมห้ามเลือด หรือคลิปโลหะ รวมถึงการห้ามเลือดเพื่อป้องกันหลอดเลือดที่โผล่ออกมาซึ่งพบระหว่างการผ่าตัด

ภาวะเลือดออกหลังผ่าตัด: ภาวะเลือดออกหลังผ่าตัดมักมีอาการอาเจียนเป็นเลือด ถ่ายอุจจาระเป็นเลือด หรือถ่ายอุจจาระเป็นเลือด ในรายที่มีอาการรุนแรงอาจเกิดภาวะช็อกจากภาวะเลือดออกได้ ซึ่งส่วนใหญ่มักเกิดขึ้นภายใน 1 สัปดาห์หลังการผ่าตัด แต่ก็อาจเกิดขึ้นภายใน 2-4 สัปดาห์หลังการผ่าตัดได้เช่นกัน

เลือดออกหลังการผ่าตัดมักเกี่ยวข้องกับปัจจัยต่างๆ เช่น การควบคุมความดันโลหิตหลังผ่าตัดที่ไม่ดี และการกัดกร่อนของหลอดเลือดที่เหลือจากกรดในกระเพาะอาหาร นอกจากนี้ ภาวะเลือดออกหลังผ่าตัดยังเกี่ยวข้องกับตำแหน่งของโรค และพบได้บ่อยในบริเวณทวารหนักและทวารหนักส่วนล่าง

การเจาะทะลุแบบล่าช้า: มักแสดงอาการเป็นอาการท้องอืด ปวดท้องมากขึ้น มีอาการเยื่อบุช่องท้องอักเสบ มีไข้ และการตรวจภาพทางรังสีแสดงให้เห็นว่ามีก๊าซสะสมหรือมีก๊าซสะสมเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้

ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับปัจจัยต่างๆ เช่น การเย็บแผลที่ไม่ดี ภาวะไฟฟ้าแข็งตัวมากเกินไป การตื่นเช้าเกินไปเพื่อเคลื่อนไหวร่างกาย การรับประทานอาหารเช้ามากเกินไป การควบคุมน้ำตาลในเลือดที่ไม่ดี และการกัดเซาะแผลจากกรดในกระเพาะอาหาร ก. หากแผลมีขนาดใหญ่หรือลึก หรือแผลมีแผลเป็นหากมีการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจน ควรขยายเวลาพักฟื้นและงดอาหารให้เหมาะสม และควรทำการระบายความดันทางเดินอาหารหลังการผ่าตัด (ผู้ป่วยหลังการผ่าตัดทางเดินอาหารส่วนล่างควรได้รับการระบายของเหลวทางทวารหนัก) ข. ผู้ป่วยโรคเบาหวานควรควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดอย่างเคร่งครัด ผู้ที่มีภาวะลำไส้ทะลุขนาดเล็กและการติดเชื้อที่ทรวงอกและช่องท้องเล็กน้อยควรได้รับการรักษา เช่น การอดอาหาร การป้องกันการติดเชื้อ และการยับยั้งกรด ค. สำหรับผู้ที่มีน้ำคร่ำ สามารถระบายน้ำออกจากทรวงอกแบบปิดและการเจาะช่องท้องได้ ควรใส่ท่อเพื่อให้การระบายของเหลวเป็นไปอย่างราบรื่น ง. หากไม่สามารถระบุตำแหน่งการติดเชื้อได้หลังจากการรักษาแบบประคับประคอง หรือร่วมกับการติดเชื้อที่ทรวงอกและช่องท้องอย่างรุนแรง ควรทำการส่องกล้องผ่าตัดโดยเร็วที่สุด และควรซ่อมแซมภาวะลำไส้ทะลุและระบายของเหลวทางช่องท้อง

ภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องกับก๊าซ: รวมถึงใต้ผิวหนังโรคถุงลมโป่งพองชนิดนิวออสมีเดียสตินัม โรคปอดรั่วชนิดนิวโมทรอแรกซ์ และโรคปอดรั่วชนิดนิวโมเพอริโทเนียม

โรคถุงลมโป่งพองใต้ผิวหนังระหว่างการผ่าตัด (แสดงเป็นโรคถุงลมโป่งพองที่ใบหน้า คอ ผนังหน้าอก และถุงอัณฑะ) และโรคปอดอักเสบในช่องอก (sการบวมของกล่องเสียงสามารถพบได้ในระหว่างการส่องกล้องตรวจกระเพาะอาหาร โดยปกติไม่จำเป็นต้องได้รับการรักษาเป็นพิเศษ และอาการถุงลมโป่งพองมักจะหายได้เอง

เกิดภาวะปอดรั่วอย่างรุนแรงระหว่างการผ่าตัด [ความดันทางเดินหายใจเกิน 20 mmHg ระหว่างการผ่าตัด

(1mmHg=0.133kPa), SpO2<90%, ยืนยันโดยการเอกซเรย์ทรวงอกข้างเตียงฉุกเฉิน] การผ่าตัดมักจะดำเนินการต่อได้หลังจากปิดช่องทรวงอกอายุ

สำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะปอดรั่วที่เห็นได้ชัดระหว่างการผ่าตัด ให้ใช้เข็มเจาะปอดรั่วที่จุด McFarlandที่ช่องท้องขวาล่างเพื่อปล่อยลมออก และทิ้งเข็มฉีดยาไว้ที่เดิมจนกว่าจะสิ้นสุดการผ่าตัด จากนั้นจึงถอดเข็มออกหลังจากตรวจยืนยันว่าไม่มีก๊าซที่ปล่อยออกมาอย่างชัดเจน

ภาวะรั่วในระบบทางเดินอาหาร: ของเหลวในระบบย่อยอาหารที่เกิดจากการผ่าตัดผ่านกล้องจะไหลเข้าไปในช่องอกหรือช่องท้องผ่านทางรอยรั่ว
ภาวะรูรั่วในช่องอกและช่องอก (esophageal mediastinal fistula) เป็นเรื่องปกติ เมื่อเกิดภาวะรูรั่ว ให้ทำการระบายของเหลวออกจากทรวงอกแบบปิดเพื่อรักษาระบายน้ำได้เรียบและให้การสนับสนุนทางโภชนาการที่เพียงพอ หากจำเป็น สามารถใช้คลิปโลหะและอุปกรณ์ปิดต่างๆ หรือนำวัสดุปิดทั้งหมดไปรีไซเคิลได้ มีการใช้สเตนต์และวิธีการอื่นๆ เพื่อปิดกั้นฟิสทูล่า กรณีรุนแรงจำเป็นต้องได้รับการผ่าตัดทันที

3.การจัดการหลังผ่าตัด (fติดตามผล)

(1) รอยโรคที่ไม่ร้ายแรง:พยาธิวิทยาชี้ให้เห็นว่าเนื้องอกชนิดไม่ร้ายแรง เช่น เนื้องอกไขมันและเนื้องอกกล้ามเนื้อเรียบ ไม่จำเป็นต้องมีการติดตามผลเป็นประจำ

(2) SMT ที่ไม่เป็นอันตรายศักย์มด:ตัวอย่างเช่น การตรวจ NET ทางทวารหนักขนาด 2 ซม. และ GIST ที่มีความเสี่ยงปานกลางและสูง ควรทำการจัดระยะให้ครบถ้วน และควรพิจารณาการรักษาเพิ่มเติม (การผ่าตัด การให้เคมีบำบัดและการฉายรังสี การบำบัดแบบเจาะจง) อย่างจริงจัง (การรักษา) การกำหนดแผนควรอิงจากการปรึกษาหารือแบบสหสาขาวิชาชีพและเป็นรายบุคคล

(3) ศักยภาพมะเร็งต่ำ SMT:ตัวอย่างเช่น GIST ที่มีความเสี่ยงต่ำจำเป็นต้องได้รับการประเมินโดย EUS หรือการถ่ายภาพทุกๆ 6 ถึง 12 เดือนหลังการรักษา จากนั้นจึงรักษาตามคำแนะนำทางคลินิก

(4) SMT ที่มีศักยภาพก่อมะเร็งปานกลางและสูง:หากผลการตรวจทางพยาธิวิทยาหลังผ่าตัดยืนยันว่าเป็น NET กระเพาะอาหารชนิดที่ 3, NET ลำไส้ใหญ่และทวารหนักมีความยาวมากกว่า 2 ซม. และ GIST ความเสี่ยงปานกลางและสูง ควรทำการแบ่งระยะให้ครบถ้วน และควรพิจารณาการรักษาเพิ่มเติม (การผ่าตัด เคมีบำบัด การฉายรังสี การรักษาแบบเจาะจง) อย่างจริงจัง การวางแผนการรักษาควรยึดตาม[เกี่ยวกับเรา 0118.docx]การให้คำปรึกษาแบบสหสาขาวิชาชีพและแบบรายบุคคล