การรักษาด้วยการส่องกล้องของเนื้องอก submucosal ของทางเดินอาหาร: 3 ประเด็นสำคัญสรุปในบทความเดียว

เนื้องอก Submucosal (SMT) ของระบบทางเดินอาหารเป็นแผลที่สูงขึ้นมาจากเยื่อบุ muscularis, submucosa หรือ muscularis propria และอาจเป็นรอยโรคนอกลู่นอกทาง ด้วยการพัฒนาเทคโนโลยีทางการแพทย์ตัวเลือกการผ่าตัดแบบดั้งเดิมได้ค่อยๆเข้าสู่ยุคของการรักษาที่มีการรุกรานน้อยที่สุดเช่น Lการผ่าตัด aparoscopic และการผ่าตัดหุ่นยนต์ อย่างไรก็ตามในการปฏิบัติทางคลินิกพบว่า "การผ่าตัด" ไม่เหมาะสำหรับผู้ป่วยทุกราย ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาคุณค่าของการรักษาด้วยการส่องกล้องได้รับความสนใจอย่างค่อยเป็นค่อยไป ฉันทามติผู้เชี่ยวชาญชาวจีนรุ่นล่าสุดเกี่ยวกับการวินิจฉัยการส่องกล้องและการรักษา SMT ได้รับการปล่อยตัว บทความนี้จะเรียนรู้สั้น ๆ เกี่ยวกับความรู้ที่เกี่ยวข้อง

1. ตัวอักษรแพร่ระบาดของโรคการมีส่วนร่วม

(1) อุบัติการณ์ของ SMT ไม่สม่ำเสมอในส่วนต่าง ๆ ของทางเดินอาหารและกระเพาะอาหารเป็นสถานที่ที่พบบ่อยที่สุดสำหรับ SMT

อุบัติการณ์ของ variouส่วน S ของทางเดินอาหารไม่สม่ำเสมอโดยมีทางเดินอาหารส่วนบนเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้น ของเหล่านี้ 2/3 เกิดขึ้นในกระเพาะอาหารตามด้วยหลอดอาหาร, ลำไส้เล็กส่วนต้นและลำไส้ใหญ่

(2) จุลพยาธิวิทยาl ประเภทของ SMT มีความซับซ้อน แต่ SMT ส่วนใหญ่เป็นแผลที่อ่อนโยนและมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เป็นมะเร็ง

A.SMT รวมถึง NOรอยโรค N-neoplastic เช่นเนื้อเยื่อตับอ่อนนอกมดลูกและรอยโรคเนื้องอก

B. มาถึงรอยโรคเนื้องอกS, leiomyomas, lipomas, Brucella adenomas, เนื้องอกเซลล์ granulosa, Schwannomas และเนื้องอก glomus ส่วนใหญ่เป็นพิษเป็นภัยและน้อยกว่า 15% สามารถปรากฏเป็นเนื้อเยื่อเรียนรู้ความชั่วร้าย

c.gastrointestinal stromal เนื้องอก (GIST) และเนื้องอก neuroendocrine (NET) ใน SMT เป็นเนื้องอกที่มีศักยภาพที่ร้ายกาจบางอย่าง แต่ขึ้นอยู่กับขนาดตำแหน่งและประเภท

D. ตำแหน่งของ SMT เกี่ยวข้องกันไปยังการจำแนกทางพยาธิวิทยา: Leiomyomas เป็นชนิดทางพยาธิวิทยาทั่วไปของ SMT ในหลอดอาหารคิดเป็น 60% ถึง 80% ของหลอดอาหาร SMTs และมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในส่วนกลางและล่างของหลอดอาหาร; B. ชนิดทางพยาธิวิทยาของ SMT ในกระเพาะอาหารค่อนข้างซับซ้อนด้วย gist, leiomyoMA และตับอ่อนนอกมดลูกเป็นเรื่องที่พบได้บ่อยที่สุด ในบรรดา SMT ในกระเพาะอาหารส่วนใหญ่จะพบได้บ่อยที่สุดในอวัยวะและร่างกายของกระเพาะอาหาร, leiomyoma มักจะอยู่ใน cardia และส่วนบนของร่างกายและตับอ่อนนอกมดลูกและตับอ่อนนอกมดลูก lipomas เป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นใน antrum กระเพาะอาหาร; ค. lipomas และซีสต์เป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นในส่วนที่ลงมาและกระเปาะของลำไส้เล็กส่วนต้น; d. ใน SMT ของระบบทางเดินอาหารส่วนล่าง lipomas มีความโดดเด่นในลำไส้ใหญ่ในขณะที่อวนมีความโดดเด่นในทวารหนัก

(3) ใช้ CT และ MRI เป็นเกรดรักษาและประเมินเนื้องอก สำหรับ SMTs ที่สงสัยว่าเป็นมะเร็งหรือมีเนื้องอกขนาดใหญ่ (ยาวเส้นผ่านศูนย์กลาง> 2 ซม.) แนะนำให้ใช้ CT และ MRI

วิธีการถ่ายภาพอื่น ๆ รวมถึง CT และ MRI ก็มีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับการวินิจฉัย SMT พวกเขาสามารถแสดงตำแหน่งของการเกิดเนื้องอก, รูปแบบการเจริญเติบโต, ขนาดของแผล, รูปร่าง, การปรากฏตัวหรือไม่มีของ lobulation, ความหนาแน่น, ความเป็นเนื้อเดียวกัน, ระดับของการเพิ่มประสิทธิภาพและรูปร่างของขอบเขต ฯลฯ และสามารถค้นหาได้ว่าระดับความหนาของหนาening ของผนังทางเดินอาหารที่สำคัญกว่านั้นการตรวจสอบการถ่ายภาพเหล่านี้สามารถตรวจจับได้ว่ามีการบุกรุกของโครงสร้างที่อยู่ติดกันของแผลหรือไม่และมีการแพร่กระจายของการแพร่กระจายในเยื่อบุช่องท้องโดยรอบต่อมน้ำเหลืองและอวัยวะอื่น ๆ พวกเขาเป็นวิธีหลักสำหรับการให้คะแนนทางคลินิกการรักษาและการประเมินการพยากรณ์โรคของเนื้องอก

(4) การสุ่มตัวอย่างเนื้อเยื่อไม่ได้ recoMMended สำหรับ SMT ที่ไม่เป็นพิษเป็นภัยซึ่งสามารถวินิจฉัยได้โดยการส่องกล้องทั่วไปรวมกับ EUS เช่น lipomas, ซีสต์และตับอ่อนนอกมดลูก

สำหรับรอยโรคที่สงสัยว่าเป็นมะเร็งหรือเมื่อการส่องกล้องแบบดั้งเดิมรวมกับ EUS ไม่สามารถประเมินรอยโรคที่เป็นพิษเป็นภัยหรือเป็นมะเร็งได้Eedle Aspiration/Biopsy, EUS-FNA/FNB), การตรวจชิ้นเนื้อแผลเยื่อเมือก (การตรวจชิ้นเนื้อเยื่อเมือกช่วย MIAB) ฯลฯ ดำเนินการสุ่มตัวอย่างการตรวจชิ้นเนื้อเพื่อการประเมินทางพยาธิวิทยาก่อนการผ่าตัด ในมุมมองของข้อ จำกัด ของ EUS-FNA และผลกระทบที่ตามมาต่อการผ่าตัดส่องกล้องสำหรับผู้ที่มีสิทธิ์ได้รับการผ่าตัดส่องกล้องในสถานที่ของการตรวจสอบให้แน่ใจว่าเนื้องอกสามารถแก้ไขได้อย่างสมบูรณ์

วิธีการใด ๆ ในการได้รับตัวอย่างทางพยาธิวิทยาก่อนการผ่าตัดมีการรุกรานและจะทำลายเยื่อบุหรือก่อให้เกิดการยึดเกาะกับเนื้อเยื่อ submucosal ซึ่งจะเป็นการเพิ่มความยากลำบากในการผ่าตัดและอาจเพิ่มความเสี่ยงของการมีเลือดออกปันส่วนและการเผยแพร่เนื้องอก ดังนั้นการตรวจชิ้นเนื้อก่อนการผ่าตัดจึงไม่จำเป็น จำเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ SMTs ที่สามารถวินิจฉัยได้โดยการส่องกล้องทั่วไปรวมกับ EUS เช่น lipomas, ซีสต์และตับอ่อนนอกมดลูกไม่จำเป็นต้องสุ่มตัวอย่างเนื้อเยื่อ

2.Smt endoscopic treatment

(1) หลักการรักษา

รอยโรคที่ไม่มีการแพร่กระจายของต่อมน้ำเหลืองหรือความเสี่ยงต่ำมากของการแพร่กระจายของต่อมน้ำเหลืองสามารถแก้ไขได้อย่างสมบูรณ์โดยใช้เทคนิคการส่องกล้องและมีความเสี่ยงต่ำของการตกค้างและการเกิดซ้ำนั้นเหมาะสำหรับการผ่าตัดส่องกล้องหากจำเป็น การกำจัดเนื้องอกที่สมบูรณ์ช่วยลดเนื้องอกที่เหลือและความเสี่ยงของการเกิดซ้ำ ที่ควรปฏิบัติตามหลักการของการรักษาที่ปราศจากเนื้องอกในระหว่างการผ่าตัดส่องกล้องและความสมบูรณ์ของแคปซูลเนื้องอกควรได้รับการรับรองในระหว่างการผ่าตัด

(2) ข้อบ่งชี้

I.tumors ที่มีศักยภาพที่เป็นมะเร็งที่สงสัยว่าถูกตรวจสอบก่อนการผ่าตัดหรือได้รับการยืนยันจากพยาธิสภาพการตรวจชิ้นเนื้อโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่สงสัยว่า GIST ด้วยการประเมินก่อนการผ่าตัดของความยาวเนื้องอกของ≤2ซม. และความเสี่ยงต่ำของการเกิดซ้ำและการแพร่กระจายและด้วยความเป็นไปได้ของการผ่าตัดที่สมบูรณ์สามารถได้รับการแก้ไข endoscopically; สำหรับเนื้องอกที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางยาวสำหรับ GIST ที่มีความเสี่ยงต่ำ> 2 ซม. ถ้าต่อมน้ำเหลืองหรือการแพร่กระจายระยะไกลได้รับการยกเว้นจากการประเมินก่อนการผ่าตัดในสถานที่ของการตรวจสอบให้แน่ใจว่าเนื้องอกสามารถได้รับการผ่าตัดส่องกล้องส่องกล้องอย่างสมบูรณ์ การผ่าตัด

ii. อาการ (เช่นเลือดออกการอุดตัน) SMT

III.Patients ที่สงสัยว่าเนื้องอกจะเป็นพิษเป็นภัยจากการตรวจก่อนผ่าตัดหรือได้รับการยืนยันโดยพยาธิสภาพ แต่ไม่สามารถติดตามได้อย่างสม่ำเสมอหรือมีเนื้องอกขยายตัวภายในระยะเวลาอันสั้นในช่วงระยะเวลาติดตามE สำหรับการรักษาด้วยการส่องกล้อง

(3) ข้อห้าม

ฉัน. ระบุรอยโรคที่มีฉันชิมต่อต่อมน้ำเหลืองหรือไซต์ที่อยู่ห่างไกล

ii. สำหรับ SMT ที่มีน้ำเหลืองใสnodeหรือการแพร่กระจายที่ห่างไกลจำเป็นต้องมีการตรวจชิ้นเนื้อจำนวนมากเพื่อให้ได้พยาธิวิทยาซึ่งถือได้ว่าเป็นข้อห้ามสัมพัทธ์

iii. หลังการผ่าตัดโดยละเอียดการประเมินผลมีการพิจารณาว่าเงื่อนไขทั่วไปไม่ดีและการผ่าตัดส่องกล้องไม่สามารถทำได้

รอยโรคที่ไม่เป็นพิษเป็นภัยเช่น lipoma และตับอ่อนนอกมดลูกโดยทั่วไปไม่ได้ทำให้เกิดอาการเช่นอาการปวดเลือดออกและการอุดตัน เมื่อ SMT แสดงให้เห็นว่าการกัดเซาะแผลหรือเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาสั้น ๆ ความเป็นไปได้ที่จะเป็นแผลที่เป็นมะเร็งเพิ่มขึ้น

(4) ทางเลือกของการผ่าตัด method

การผ่าตัดบ่วงส่องกล้อง: สำหรับSMT ที่ค่อนข้างผิวเผินยื่นเข้าไปในโพรงตามที่กำหนดโดยการตรวจ EU และ CT ก่อนการผ่าตัดและสามารถแก้ไขได้อย่างสมบูรณ์ในครั้งเดียวด้วยบ่วงการผ่าตัดบ่วงส่องกล้องสามารถใช้งานได้

การศึกษาในประเทศและต่างประเทศได้ยืนยันว่าปลอดภัยและมีประสิทธิภาพใน SMT <2 ซม. โดยมีความเสี่ยงเลือดออก 4% ถึง 13% และการเจาะความเสี่ยง 2% ถึง 70%

การขุด submucosal ส่องกล้อง, ESE: สำหรับ SMTs ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางยาว≥2ซม. หรือหากการตรวจสอบการถ่ายภาพก่อนผ่าตัดเช่น EUS และ CT ยืนยัน THที่เนื้องอกที่ยื่นออกมาในโพรง ESE เป็นไปได้สำหรับการผ่าตัดแขนขาส่องกล้องของ SMT ที่สำคัญ

ESE ติดตามนิสัยทางเทคนิคของการผ่าตัด submucosal endoscopic (ESD) และการผ่าตัดเยื่อเมือกส่องกล้องและใช้รอยแผล "flip-top" เป็นประจำรอบเนื้องอกเพื่อกำจัดเยื่อบุที่ครอบคลุม SMT และเปิดเผยเนื้องอกอย่างเต็มที่ เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ในการรักษาความสมบูรณ์ของเนื้องอกปรับปรุงความรุนแรงของการผ่าตัดและลดภาวะแทรกซ้อนระหว่างการผ่าตัด สำหรับเนื้องอก≤1.5ซม. อัตราการผ่าตัดที่สมบูรณ์สามารถทำได้ 100%

submucosal tunneling endoscopic resectไอออน, STER: สำหรับ SMT ที่มาจากกล้ามเนื้อ propria ในหลอดอาหาร, hilum, ความโค้งน้อยลงของร่างกายกระเพาะอาหาร, antrum กระเพาะอาหารและทวารหนักซึ่งง่ายต่อการสร้างอุโมงค์และเส้นผ่านศูนย์กลางตามขวางคือ≤ 3.5 ซม.

STER เป็นเทคโนโลยีใหม่ที่พัฒนาขึ้นจากการส่องกล้องกล้ามเนื้อหูNology อัตราการผ่าตัด EN BLOC ของ STER สำหรับการรักษา SMT สูงถึง 84.9% ถึง 97.59%

การส่องกล้องเต็มความหนาไอออน, EFTR: มันสามารถใช้สำหรับ SMT ซึ่งเป็นเรื่องยากที่จะสร้างอุโมงค์หรือที่เส้นผ่านศูนย์กลางตามขวางสูงสุดของเนื้องอกคือ≥3.5ซม. และไม่เหมาะสำหรับ STER หากเนื้องอกยื่นออกมาภายใต้เมมเบรนสีม่วงหรือเติบโตนอกส่วนหนึ่งของโพรงและพบว่าเนื้องอกพบว่ามีการยึดมั่นอย่างแน่นหนากับชั้น serosa ในระหว่างการผ่าตัดและไม่สามารถแยกออกได้ EFTR ทำการรักษาด้วยการส่องกล้อง

การเย็บที่เหมาะสมของการเจาะไซต์หลังจาก EFTR เป็นกุญแจสู่ความสำเร็จของ EFTR เพื่อประเมินความเสี่ยงของการเกิดซ้ำของเนื้องอกอย่างถูกต้องและลดความเสี่ยงของการแพร่กระจายของเนื้องอกไม่แนะนำให้ตัดและลบตัวอย่างเนื้องอกที่ได้รับการแก้ไขในระหว่าง EFTR หากจำเป็นต้องกำจัดเนื้องอกออกเป็นชิ้น ๆ การเจาะจะต้องได้รับการซ่อมแซมก่อนเพื่อลดความเสี่ยงของการเพาะและการแพร่กระจายของเนื้องอก วิธีการเย็บแผลบางอย่าง ได้แก่ : รอยประสานคลิปโลหะ, รอยประสานคลิปดูด, เทคนิคการเย็บด้วยแพทช์ omental, "กระเป๋าเงินเย็บกระเป๋า" วิธีการของเชือกไนลอนรวมกับคลิปโลหะ, ระบบปิดคลิปโลหะ

(5) ภาวะแทรกซ้อนหลังผ่าตัด

เลือดออกระหว่างการผ่าตัด: เลือดออกที่ทำให้ฮีโมโกลบินของผู้ป่วยลดลงมากกว่า 20 กรัม/ลิตร
เพื่อป้องกันการมีเลือดออกระหว่างการผ่าตัดขนาดใหญ่การฉีด submucosal ที่เพียงพอควรดำเนินการในระหว่างการผ่าตัดเพื่อเปิดเผยหลอดเลือดขนาดใหญ่และอำนวยความสะดวก electrocoagulation เพื่อหยุดเลือด การมีเลือดออกระหว่างการผ่าตัดสามารถรักษาด้วยมีดแผลต่าง ๆ คีมเลือดออกหรือคลิปโลหะและการยับยั้งการแข็งตัวของหลอดเลือดที่ถูกสัมผัสที่พบในระหว่างกระบวนการผ่า

การมีเลือดออกหลังผ่าตัด: เลือดออกหลังผ่าตัดปรากฏว่าเป็นเลือดอาเจียนเมลีน่าหรือเลือดในอุจจาระ ในกรณีที่รุนแรงอาจเกิดการกระแทกด้วยเลือดออก ส่วนใหญ่เกิดขึ้นภายใน 1 สัปดาห์หลังการผ่าตัด แต่ยังสามารถเกิดขึ้นได้ 2 ถึง 4 สัปดาห์หลังการผ่าตัด

เลือดออกหลังผ่าตัดมักเกี่ยวข้องกับปัจจัยต่าง ๆ เช่นการควบคุมความดันโลหิตหลังการผ่าตัดที่ไม่ดีและการกัดกร่อนของหลอดเลือดตกค้างโดยกรดในกระเพาะอาหาร นอกจากนี้การมีเลือดออกหลังผ่าตัดยังเกี่ยวข้องกับที่ตั้งของโรคและพบได้บ่อยใน antrum กระเพาะอาหารและทวารหนักต่ำ

การเจาะล่าช้า: มักจะปรากฏว่าเป็นการขยายช่องท้อง, อาการปวดท้องแย่ลง, สัญญาณของเยื่อบุช่องท้องอักเสบ, ไข้และการตรวจสอบการถ่ายภาพแสดงการสะสมของก๊าซหรือการสะสมก๊าซที่เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับก่อน

ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับปัจจัยต่าง ๆ เช่นการเย็บแผลที่ไม่ดีการไฟฟ้าที่มากเกินไปตื่นขึ้นมาเร็วเกินไปที่จะย้ายไปรอบ ๆ กินเอิร์ลการควบคุมน้ำตาลในเลือดไม่ดีและการกัดเซาะของบาดแผลด้วยกรดในกระเพาะอาหาร . หากแผลมีขนาดใหญ่หรือลึกหรือแผลมี FISการเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอนเวลาพักเตียงและเวลาอดอาหารควรขยายเวลาอย่างเหมาะสมและการบีบอัดการบีบอัดทางเดินอาหารควรดำเนินการหลังการผ่าตัด (ผู้ป่วยหลังการผ่าตัดระบบทางเดินอาหารลดลงควรมีการระบายน้ำคลองทวาร); ข. ผู้ป่วยเบาหวานควรควบคุมน้ำตาลในเลือดอย่างเคร่งครัด ผู้ที่มีการเจาะรูเล็ก ๆ และการติดเชื้อทรวงอกและช่องท้องไม่รุนแรงควรได้รับการรักษาเช่นการอดอาหารการต่อต้านการติดเชื้อและการปราบปรามกรด ค. สำหรับผู้ที่มีน้ำไหลผ่านหน้าอกปิดและการเจาะช่องท้องควรทำหลอดเพื่อรักษาการระบายน้ำให้เรียบ d. หากการติดเชื้อไม่สามารถแปลได้หลังจากการรักษาแบบอนุรักษ์นิยมหรือรวมกับการติดเชื้อ thoracoabdominal อย่างรุนแรงควรทำการผ่าตัดผ่านกล้องผ่าตัดโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และควรทำการซ่อมแซมการเจาะและการระบายน้ำในช่องท้อง

ภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องกับก๊าซ: รวมถึง subcutaถุงลมโป่งพอง neous, pneumomediastinum, pneumothorax และ pneumoperitoneum

ถุงลมโป่งพองใต้ผิวหนังระหว่างการผ่าตัด (แสดงเป็นถุงลมโป่งพองบนใบหน้าคอผนังหน้าอกและถุงอัณฑะ) และ pneumophysema mediastinal (S (SWelling of the epiglottis สามารถพบได้ในระหว่างการสโคป) มักจะไม่ต้องการการรักษาพิเศษและถุงลมโป่งพองมักจะแก้ไขด้วยตัวเอง

pneumothorax รุนแรงเกิดขึ้น dการผ่าตัด URING [ความดันทางเดินหายใจเกิน 20 mmHg ในระหว่างการผ่าตัด

(1MMHG = 0.133KPA), SPO2 <90%ได้รับการยืนยันโดยเอ็กซ์เรย์หน้าอกฉุกเฉิน] การผ่าตัดสามารถดำเนินการต่อได้หลังจากปิดหน้าอกปิด DRAinage.

สำหรับผู้ป่วยที่มี pneumoperitoneum ที่เห็นได้ชัดในระหว่างการผ่าตัดใช้เข็ม pneumoperitoneum เพื่อเจาะจุด McFarlandในช่องท้องส่วนล่างขวาเพื่อยุบอากาศและปล่อยให้เข็มเจาะเข้าที่จนกว่าจะสิ้นสุดการผ่าตัดแล้วนำออกหลังจากยืนยันว่าไม่มีก๊าซที่เห็นได้ชัด

ทวารทางเดินอาหาร: ของเหลวย่อยอาหารที่เกิดจากการผ่าตัดส่องกล้องไหลเข้าสู่หน้าอกหรือช่องท้องผ่านการรั่วไหล
หลอดอาหาร mediastinal fistulas และ esophagothoracic fistulas เป็นเรื่องธรรมดา เมื่อมีทวารเกิดขึ้นให้ทำการระบายน้ำที่หน้าอกปิดเพื่อ Maintaในการระบายน้ำที่ราบรื่นและให้การสนับสนุนทางโภชนาการที่เพียงพอ หากจำเป็นสามารถใช้คลิปโลหะและอุปกรณ์ปิดต่างๆได้หรือสามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้ ขดลวดและวิธีการอื่น ๆ จะใช้ในการบล็อกไฟล์ทวาร กรณีที่รุนแรงต้องมีการแทรกแซงการผ่าตัดทันที

3. การจัดการผู้จัดผ่าตัด (Follow-up)

(1) แผลที่อ่อนโยน:พยาธิวิทยาUggests ที่มีแผลที่ไม่เป็นพิษเป็นภัยเช่น lipoma และ leiomyoma ไม่จำเป็นต้องมีการติดตามอย่างสม่ำเสมอ

(2) SMT โดยไม่มีความร้ายกาจศักยภาพมด:ตัวอย่างเช่นอวนทวารหนัก 2 ซม. และส่วนสำคัญที่มีความเสี่ยงสูงและมีความเสี่ยงสูงควรดำเนินการจัดเตรียมที่สมบูรณ์และการรักษาเพิ่มเติม (การผ่าตัดเคมีบำบัดการรักษาด้วยเป้าหมาย) ควรได้รับการพิจารณาอย่างยิ่ง รักษา). การกำหนดแผนควรขึ้นอยู่กับการให้คำปรึกษาสหสาขาวิชาชีพและเป็นรายบุคคล

(3) SMT ที่มีศักยภาพมะเร็งต่ำ:ตัวอย่างเช่น GIST ที่มีความเสี่ยงต่ำจะต้องได้รับการประเมินโดย EUS หรือการถ่ายภาพทุก ๆ 6 ถึง 12 เดือนหลังการรักษาและได้รับการรักษาตามคำแนะนำทางคลินิก

(4) SMT ที่มีศักยภาพในระดับปานกลางและสูง:หากพยาธิวิทยาหลังการผ่าตัดยืนยันว่าเน็ตกระเพาะอาหารประเภท 3, ตาข่ายลำไส้ใหญ่ที่มีความยาว> 2 ซม., และ GIST ที่มีความเสี่ยงปานกลางและมีความเสี่ยงสูงควรดำเนินการจัดเตรียมที่สมบูรณ์และการรักษาเพิ่มเติม (การผ่าตัด, เคมีบำบัด, การบำบัดแบบกำหนดเป้าหมาย) รักษา). การกำหนดแผนควรขึ้นอยู่กับ[เกี่ยวกับเรา 0118.docx] การปรึกษาหารือสหสาขาวิชาชีพและเป็นรายบุคคล